D vitamini, yağda eriyen vitaminler arasında yer alır ve uygun biyolojik koşullar altında vücut tarafından sentezlenebilen bir grup sterol olarak tanımlanır. En önemli etkisi kalsiyum ve fosfor metabolizması ile kemik mineralizasyonu üzerinedir. Son yıllarda, D vitamini eksikliğinin kanserler, kardiyovasküler hastalıklar, metabolik sendromlar, enfeksiyöz ve otoimmün hastalıklar gibi birçok kronik hastalıkla ilişkili olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca, D vitamini eksikliği osteoporoz, düşme ve kemik kırıkları için bir risk faktörü olarak kabul edilir. D vitamini eksikliği, dünya genelinde küresel bir salgın olarak kabul edilmektedir. D vitamini normal değerleri 40-110 ng/ml arasında olup, 60-80 ng/ml arası ise optimal düzey olarak değerlendirilir. Güneşli bölgelerde yaşayan ve yeterli derecede güneşlenen bireylerin D vitamini düzeylerinin 40 ng/ml'nin üzerinde olması beklenir.

Uzmanlar, D vitamini seviyesinin 25(OH)D düzeyi 20 ng/ml'den düşük olduğunda D vitamini eksikliği olarak kabul ederler. 21-29 ng/ml arasında olduğunda D vitamini yetersizliği, 30 ng/ml'den yüksek olduğunda ise yeterli düzey olarak kabul edilir. 150 ng/ml'den yüksek değerler ise D vitamini intoksikasyonu olarak değerlendirilir. D vitamini eksikliği çocuklarda raşitizm, yetişkinlerde ise osteomalazi gibi klinik tablolara yol açabilir. Amerika'da bulunan Food and Nutrition Board, 1997 yılında yayımladığı bir bildiride çocuklar için 400 IU/gün, yetişkinler için 200 IU/gün ve yaşlılar için 400 IU/gün D vitamini alınmasını önermektedir. Türkiye Cumhuriyeti Sağlık Bakanlığı ise, bir yaşına kadar olan bebekler için günde 400 IU D vitamini verilmesini önermektedir. Diğer yaş gruplarının güneşten yeterli miktarda D vitamini sentezleyebileceği varsayılarak ek takviyeye gerek görülmemektedir.

D vitamini eksikliği belirtileri şunları içerebilir:

D vitamini eksikliği risk faktörleri arasında şunlar bulunur:

D vitamini eksikliğini önlemek ve tedavi etmek için şu önlemler alınabilir:

Sonuç olarak, D vitamini vücudumuz için hayati öneme sahip bir vitamindir. Normal değer aralıklarını korumak, genel sağlık ve kemik sağlığı için kritik öneme sahiptir. Eksiklik durumunda uygun önlemler alınarak bu durumun düzeltilmesi gerekmektedir.